ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΤΟΧΟΘΕΣΙΑ: Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Ξεκινάω απο τη χιλιοειπωμένη διαπίστωση οτι υπάρχει πια μια καθολική κρίση και αποδοκιμασία του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος.
Οι πολιτικές διαδρομές και διαδικασίες της μεταπολίτευσης, καθώς και η στρουκτούρα των ανθρώπων που ασχολούνται ενεργά με τη πολιτική (ατόμων,ομάδων και οργανώσεων), οπως τοποθετούνται, σκέφτονται και ενεργούν, δεν εμπνέουν και πολύ περισσότερο, προκαλούν θυμό και απαξία στους πολίτες.
Στο χώρο της κεντροαριστεράς το ΠΑΣΟΚ με τη πολιτική του αφωνία και ανυπαρξία, την εσωστρέφιά του και το γάντζωμα στελεχιδίων και προέδρου στις καρέκλες τους, έχασε ανεπιστρεπτί πια το ρόλο του πλειοψηφικού εκφραστή της!
Οι ενέργειες, οι πρακτικές και η γενικότερη στάση ολων αυτών των στελεχιδίων του ΠΑΣΟΚ, έκαναν το κόσμο που στηρίζει τη κεντροαριστερή προοπτική, να νοιώθει προδωμένος και ορφανός πολιτικά, μιάς και ο GP και οι περι αυτόν μόνο τον εαυτό τους πείθουν πια!
Ακόμη και οι υποστηριχτές που στηρίζουν το θολό τοπίο του GP, είναι κοντά του μόνο και μόνο γιατί δε βλέπουν ουσιαστικό φως απο πουθενά αλλού!
Τι επιβάλλεται να γίνει λοιπόν?
Κατ' αρχήν να θυμηθούμε τη ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ μας!
Σοσιαλιστική καταγωγή, εμπλουτισμένη όμως με τις επιταγές της νέας σοσιαλιστικής αριστεράς που παραγγέλει ο κόσμος και οχι οι ινστρούκτουρες κάπου στη δύση ή στην ανατολή.
Σοσιαλιστική καταγωγή λοιπόν εμπλουτισμένη με ενα μεταμαρξιστικό κεινσιανισμό νέου τύπου.
Νέα Σοσιαλιστική Αριστερά λοιπόν η πρώτη στοχοθεσία!
Πρακτικά αυτό πρέπει να εμπεδωθεί με όραμα, στόχους και πρακτικές υλοποιήσιμες!
Όραμά μας λοιπόν πρέπει να είναι το κοινωνικό κράτος, όπου ο πολίτης να είναι ουσιαστικά στο επίκεντρο!
Πώς επιτυγχάνεται αυτό?
Με το πλήρη μετασχηματισμό του Κράτους, απο δούλο των μεγαλοσυμφερόντων, σε υπηρέτη του πολίτη.
Όχι ευχολόγια και ανούσιες και ανύπαρκτες πρακτικές του εφικτού.
Κοινωνικό κράτος που θα ανακυρρήξει κάποια πράγματα σε Δημόσια Αγαθά!
Σε δικαιώματα αναφαίρετα του πολίτη που θα του παρέχει το κράτος.
Αυτά σε μίνιμουμ βάση πρέπει να είναι η Παιδεία, η Υγεία, η ασφάλιση, η πρόνοια και η περήφανη εξωτερική πολιτική!
Ο μη προνομιούχος Έλληνας είναι θυμωμένος, γιατί κανείς δε του δίνει τη πρέπουσα σημασία στα θέματα που αφορούν τη καθημερινότητά του αλλά και τη περηφάνεια και την αξιοπρέπειά του.
Έχει "στεγνώσει", μέσα σε μια ξυνόπικρη ζωή, χωμένος μέσα στην απαξία και το τρέξιμο για τον επιούσιο.
Καμιά ζωή!
Καταδικασμένος στην αφάνεια και το δώσιμο χωρίς λόγο!
Εγκλωβισμένος σε ένα παρόν και σε ένα μέλλον που δε του ταιριάζει, θυμωμένα επαναστατεί, αποδοκιμάζει και ετοιμάζεται αυτό να το δείξει στη πράξη!
Αυτόν το μη προνομιούχο πρέπει να αγκαλιάσει η νέα κεντροαριστερά!
Αποστρέφοντας το πρόσωπό της απο άτομα και κομματικούς μηχανισμούς, που μόνο κακές θύμισες επιφέρουν!
Το ΠΑΣΟΚ δε μπορεί πια!
Ό,τι και να γίνει μέσα στους κόλπους του, τίποτα δε μπορεί να μεταπείσει το μη προνομιουχο.
Σκοντάφτει η κάθε προσπάθεια στη θύμιση του κακού!
Ο πολίτης πολύ λίγο πια και με το δίκιο του, θυμάται τον Αντρέα.
Ο καθένας μας θυμάται τις υποκριτικές υποσχέσεις, τα εκατομμύρια ανούσια "ξεκινήματα" του GP και το τίποτα στη πράξη.

Μέσα απ' όλα αυτά λοιπόν, προκύπτει η ανάγκη, σα πρώτο βήμα, της αυτο-οργάνωσης ανθρώπων που αγωνιούν πραγματικά, όχι για κάποιες καρέκλες και περιστασιακά οφίτσια, αλλά για το καλό αυτής της έρμης Χώρας!
Σε κάθε Κίνημα στην Ιστορία, ο θυμός και η αγανάκτηση σήμαιναν το τέλος των υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών και πρακτικών και την απαρχή μιας νέας πορείας.
Ο θυμός και η αγανάκτηση, ωθούν και τώρα σε μια νεα πολιτική, ιδεολογική και πρακτική Σοσιαλιστική στοχοθεσία ενός νεου και φρέσκου Σχηματισμού!